اپرای عروسکی مولوی

باز هوای وطنم وطنم آرزوست

           مُهر بود بر دهنم سخنم آرزوست   

   بیشتر دوستانی که به این وبلاگ سر می زنن دانشجو ( و البته پیام نور ) هستن و اکثرا درس سه واحدی به نام ادبیات فارسی رو هم پاس کردن اما همه قبل از این هم حدا اقل نام مولانا رو شنیدن . کتابهاش ترجمه شده ، هرساله در قونیه مراسمی به یاد کارهاش برگزار می کنن که سال گذشته استاد بی بدیل موسیقی ایران زمین استاد شجریان نیز در این مراسم شرکت داشتند.

اینکه مولانا و اثارش یکی از میراث جاودانه بشری است رو همه می دانیم اما چرا هیچی درباره اش نمی دانیم واقعا چرا ؟

از ابتدایی تا دانشگاه مدام شعرهاش رو توی کتاب درسیمان داشته ایم اما هیچی درباره اش نمی دانیم  چرا ؟

چیزی که انسان از طریق نمایش یا داستان می بینه یا گوش میده مخصوصا اگه داستانی باشه همیشه در ذهن باقی می مانه . 

ینکه چرا فیلم یا داستانی درباره مولانا در صداوسیما ساخته نشده نمی دانیم !! اما خیلی از دوستداران هنر ایرانی تلاش های زیادی کردن :  داستان نوشتن ، مقاله نوشتن ، همایش گذاشتن و .... اما یکی از بهترن کارها ( به نظر من بهتیرین کار ) اپرای عروسکی بو.د که توسط کارگردان موفق بهروز غریب پور ساخته شد. همانطوری که روی کاور اثر دیده ای داستان این اپرا بر اساس مثنوی منوی و کلیات شمس روایت می شه . حقیقت حمله مغول خیلی خوب نشان داده شده . اگه این کار رو دیده باشید مهمتیرن چیزی که بیشتر از همه جلب توجه میکنه نحوه حرکت عروسک ها که در حرات سماع به اوج خودش می رسه . مهارت گروه عروسک گردانی آران در اینجا غیر قابل انکاره .

گروه رستاک

همه اقوام من

سنجانو سنجانه  ....

لیلا در واکو مویوم ....

جالبه اگه بدونین این دو سطر  ترانه ها ای از دو گوشه یک سرزمین پهناور هستند که فاصله ای بیش از هزار کیلومتر اونها رو از هم جدا می کنه .

از کرمانشاه در غرب تا خراسان در شرق . اینکه یه عده آدم دور هم جمع میشن میرن دور ایران به این بزرگی ( و صد البته زیبا) میگردن تا ترانه های قدیمی این مردم رو پیدا کنن دوباره زنده کنن یا اینکه از شمال به جنوب از شرق به غرب از بالا به پایین خلاصه هر جایی که اسم ایران روش باشه میرن و می گردن و ترانه ها رو زنده می کنن خودش جای تعجب زیادی داره چه برسه به اینکه ببینید همین آدم ها میان تمام مرزها رو می شکنن به هر زبان و گویشی بدون لغزش ترانه های محلی رو اجرا می کنن .

سلام

حالا چرا وبلاگ ... 

هر کی هر جایی که باشه باید حرفشو بزنه .. 

آره تمام دلایلی که باعث می شه یکی بیاد وبلاگ بزنه اینه که یه چیزهایی رو دلش باد می کنه  بعد یه دفعه می خواد بترکونه  نمی دونه کجا .. میاد یه وبلاگ میزنه ... 

  

اینم از عکسی از تابستون و خار ...