یک معلم ریاضی

میشه بزارم پیشِ تو چن روزی زندگیمو ؟

انگار یه بُغضی تو گلوم داره شکسته می شه

اینجوری که پلکای تو هی بازو بسته می شه

میشه نوازشم کنی وقتی گرفته حالم

میشه ببندی بالمو آخه شکسته بالم

دانلود ... نوازشِ سیاوش قمیشی

سیاوش قمیشی نوازش

فرود سه‌شنبه 16 دی‌ماه سال 1393 ساعت 04:12 ب.ظ

2 نظر

کوبانی امروز غمگین است

اینقد بغض گلوم رو گرفته ، حتی نمی تونم راحت نفس بکشم ، اینهمه ظلم به خاطر چی ؟

آتیش گرفتم ، بدجوری دارم می سوزم ، حالم بهم میخوره از از آدمهایی که با افتخار از سفر ترکیه حرف می زنن ، از خواننده های بی سواد لس آنجلسی که مدام توی ترکیه کنسرت می زنن ، از آدمایی که تمام افتخارشون شده تماشای سریال های ترکی جم و نکست وان ...

این کلیپ دختر مبارز کوبانی چشمام رو پر از اشک کرد ، با اینکه پاش تیر خورده داره با استقامت تمام برای کوبانی می خونه ..

کوبانی تو تنها نیستی ، حتی اگر من اونجا نیستم اما تمام وجودم کوبانیه.

دانــلــــود

کوبانی Kobani iro xamgine

فرود سه‌شنبه 22 مهر‌ماه سال 1393 ساعت 09:14 ب.ظ

2 نظر

بلاخره امروز تسلیم سرنوشت معلمی شدم

تمام تلاشم این بود که دانش آموزام رو فراموش نکنم حتی اگه اسمشون رو فراموش کردم حداقل شکلشون رو بدونم و بدونم چه کلاسی و چه دوره ای بودن ، یعنی فرار از سرنوشتِ روتین معلمی ( یا هر شغل دیگه ای... ) می خواستم متفاوت باشم ، با معلمای خودم ، با همکارام و ... هر چن وقت یه بار عکس های کلاس و سال های مختلف رو دوره می کردم تا همیشه اماده شناسایی چهره های تغییر کردشون باشم

اما امروز ، اصلا فکر کنم امروز رو گذاشته بودن " روز اثبات اینکه حضرت آقای یکانی !! شما هم یکی مثل هزاران دیگه" ، باور نمی کنید توی یه روز ، چن جای مختلف ، شاگردهایی از سال های مختلف دیدم ، نه تنها اسم و دوره شون رو یادم نبود بلکه یکیشون رو اصلا نشناختم .

آخ که تمام جونم درد گرفت از فراموشی ، حس بازنشستگی بهم دست دارد ، بیشتر آدما از اینکه یکی یهو بیاد جلو و بشناسدشون لذت می برن اما من از اینکه یکی اینجوری بیاد و منو بشناسه اما من او نه رو نشسانم احساس خستگی مفرطِ مفرطِ مفرط می کنم .

سبک سنگین کردم دیدم نمیشه ، نمیشه یه چیزهایی رو تغییر داد آدما باید فراموش کنن یا فراموش بشن مثل منی که شاگردامو فراموش کردم و معلمایی که منو فراموش کردن،پس آخر به این حرف رسیدم که "فراموشی بزرگترین نعمت هاست " . هیچ کس رو گریزی از سرنوشت نیست ، یعنی چیزی رو که روی سر هر کی بنویسن ، همونه میشه .

فرود دوشنبه 14 مهر‌ماه سال 1393 ساعت 11:48 ب.ظ

2 نظر

روزای سخت پاییزی

این روزهای سخت ، جدا سخت سخت ، فکر نمی کردم روزی برسه که اینقدر عصبی بشم ، اونقدر که ...

خوبه مرتضی پاشایی اینو خوند .

دانلود روزهای سخت مرتضی پاشایی

این اون دردی که نمی فهمیه !!

مرتضی پاشایی روزای سختx

فرود دوشنبه 7 مهر‌ماه سال 1393 ساعت 09:17 ب.ظ

1 نظر

شه ریور

شهریور ، دقیقا شهریور ، همیشه آخرای شهریور یه حسی عجیب "چرخش به گذشته " رو دارم ، نمی دونم شاید دلیلش اینکه برای ما مدرسه رو ها ، سال یعنی از یه شهریور تا شهریور سال بعد ، اما از همه این ها مهمتر ، چیزی که همه ی "آخر شهریور" ها برام مهم تر میشه ، همین کلبه ی سکوتم چرا سکوت ؟! ، چون هر جایی که سکوت می کنم دارم حرفام رو برای اینجا ذخیره می کنم.

اینجا دوستای زیاد و خیلی خوبی رو پیدا کردم ، بعضی ها هستن و بعضی ها هم نیستن . یاد همه شون بخیر ، دیروز چن تا رو نگاه می کردم دیدم یه تعدادی دوباره شروع کردن به نوشتن ... خیلی خوشحال شدم ... منم قلقلک شدم دوباره هر قدر هم دیر دیر ، باز اینجا به یاد تمام روزهای خوش گذشته آپدیت کنم .

فرود جمعه 28 شهریور‌ماه سال 1393 ساعت 11:50 ب.ظ

1 نظر

اون بالا خوش میگذره ؟!

ما خیلی پایینیم یا اون خیلی بالا ؟! دقیقا مشخص نیست چون تو این دنیای ما بالا و پایین نسبیه !! . به هر حال یه نقطه مشترک بین ماست اینکه همدیگه رو خیلی ریز می بینیم .

هر روز بعدازظهر سه ، چهار تا هواپیما از شمال به جنوب می رن حالا برعکس شو نمی دونم کی میرنم اما همیشه دوست داشتم جای یکی از اون خلبان ها باشم . با اینکه فقط از دود سفید بلندشون میشه تشخیصشون داد اما خیلی دوست دارم صورت خلبان رو وقتی از پنجره کابینش به پایین نگا می کنه ببینم . دوست دارم بدونه چی فکر می کنه ؟

اینکه روزی چندین هزار کیلومتر رو می ره و بر می گرده چه حسی داره ؟ خودم که فکر می کنم خلبان دوست داره جای ما باشه. مردمی که طول مسافت رفت و برگشتشون تا محل کارشون شاید به 200 کیلومتر هم نرسه ... عجیبه برای خلبانی که محل کارش رو هواس !!