یک معلم ریاضی
از همه چیز و از همه مهمتر خاطراتیک معلم ریاضی
از همه چیز و از همه مهمتر خاطراتلحظه ای آسمان تو بنگر چهره ارغوانیم
بعد یه مدت حالگیر و دردسر ساز بلاخره مدرسه رو دوباره دیدیم ....
برا منی که تمام زندگیم فقط و فقط گذر زمان شده بهترین زمانه اینکه دوباره بر می گردم مدرسه ...
دوستانی دارم بهتر از آب روان ... همه چیز بچگی رو یادت میاره
خلاصه اینکه راست می گه این ایینه که " اجسام از انچه در آیینه می بینید به شما نزدیک تر است " ولی ای کاش می نوشت اینده از آنچه فکر می کنید به شما نزدیک تر است . اینده ای که همه چی توش هست از مرگ و زندگی تا خوشبختی و ناکامی از لطافت و حسادت تا کینه و سخاوت ...
کار ما شده حرف زدن ... 
فقط کاش می شد یه جوری تمام مردم دنیا رو تشویق کرد تا حتی برا یه روز هم شده به خاطر پول کار نکنن ... درسته که خیلی از چیزها رو می شه با پول به دست اورد ولی خیلی از چیزهای دیگه رو آدم از دست می ده ... لذتی که ادم از زندگیش می بره همین جوریه هر چقدر بیشتر داشته باشی و هرچقدر بیشتر تو زندگیت بدونی .... لذت زندگی برات کمتر و کمتر می شه .....
اون موقع ها وقتی کویر دکتر شریعتی رو می خوندم که می گفت :
زیاد جدی نمی گرفتیم که چه عجبااز نویسندگان غیر از این انتظار نیست که زیبا نویسند ......... اما حالا واقعا می فهمم منظورش چی بوده .....
چیزهایی رو که مردمان ساده اندیش به عنوان بهانه ای برای خنده و شادی می بینن ما فقط با اخم از کنارش رد می شیم چرا که به گمان خویش همه ندانند و ما دانیم ..
....
بگذریم بازم یه آهنگ برای دانلود گذاشتم دوست داشتین دانلود کنین :
مرغ شیدا
بر پا کن صد شرر
سوزان کوبان شکن
بر کش جامی دگر
.......
راز قلب شکسته ام امشب
با پیامی به او رسان
رهگذار دل حزینم شو
......
تو بنگر چهره ارغوانیم
با غم عشق او خزان شد
نوبهار جوانیم
....
خانه ای که ما می سازیم !
اولا اینکه خدا کنه هیچ بنی بشری پاش به این جور جاها باز نشه .. همه جور ادمی بود .. از معتمد محل تا معتاد و مست شب گرد ...
اما خانواده های تازه شکل گرفته که اومده بودن برای طلاق .... خیلی ساده طلاق ..
هر چقدر بگیم طلاق باز ساده تر می شه .................... ولی واقعا اینجوری نیست !!!!
آدم خیلی جا می خوره وقتی همچی چیزهایی رو می بینیه ...
یه زوج خوشبخت بدبخت شده بی خرد اونجا بودن برای طلاق ... بی خرد رو می گم چرا؟ ...
زوجی که هر دو از من خیلی جواتر بودن کم سن و سال ...
اینکه چرا دعواشون به طلاق رسیده بماند ... مشکل وجود یه بچه هفت هشت ماه بود بچه معصوم که حتما باید یه هفته ای بوده که توی سالن های دادگاه و مشاوره طلاق دادسرا علاف و بی سر پناه دور از آغوش مادر همه اش دست به دست می شده ...
دل آدم به درد می اومد ... کاری نداریم که چه جوری هم دیگه رو پیدا کردن .. چه جوری تصمیم به ازدواج گرفتن و .... خلاصه آخه یکی نیست به اینا بگه که این بچه بیچاره چه گناهی داره ... آخه شما که از زندگی هیچی نمی دونین چرا پای یه بچه معصوم رو تو زندگیقشنگ فانتزی تون باز کردین ... ( بخوایم بی رودربایستی بیگیم ) .. آخه مگه تنظیم جمعیت رو پاس نکردین .... این همه آدم دارن داد می زنن ازدواج شروع زندگی مشترک نیست بلکه شروع زندگی مشترک از یه سال بعد از ازدواج شروع می شه چرا که زوج برای شناخت همدیگه وقت نیاز دارن ...
چرا ما قبل از هر چیز خوب فکر نمی کنیم .... ؟!
چرا مسئولیت کاری رو که خودمون انجام دادیم به عهده نمی گیریم ؟!
چرا عشق رو جا به جا معنی می کنیم ؟! چرا اینقدر فیلم و سریال می بینیم ؟!
نمی شه کاری کرد که اینجوری نشه ؟! چرا خانواده ها فکر می کنن همه چیز باید با ازدواج حل بشه ؟! چرا پدر ومادر ها به جای فکر کردن به عروسی پسر یا دخترشون به فکر نان حلال برای نوه هاشون نیستن ؟!
اشک مهتاب
به من گفتی که دل دریا کن ای دوست
همه دریا از آن ما کن ای دوست
دلم دریا شد و دادم به دستت
مکش دریا به خون پروا کن ای دوست
***
***
کنار چشمه ای بودیم درخواب
تو با جامی ربودی ماه از آب
چو نوشیدیم از ان جام گوارا
تو نیلوفر شدی ، من اشک مهتاب
(( سیاوش کسرایی ))
اشک مهتاب ... اتفاقی یاد این ترانه افتادم 
خاطرات زیادی رو برام زنده کرد ... فوق العاده زیباست ... گفتم اینجا بزارمش که بقیه هم لذت ببرن 
دانلود اشک مهتاب با صدای شجریان -- آلبوم خزان
تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته !!
Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below
us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...
((متن ترانه ای از جان لنون که توسط همسر ژاپنیش نوشته شده ))
چرا باید همچین ترانه هایی ساخته بشه ؟
تصویر بالا تصویری از جنگ معروف اوکینا در آوریل سال 1945 و صحنه بسیار تکان دهنده لرزش های دست و پای این کودک که رعشه بر اندام انسان میندازه و سربازی تشنگی این کودک رو مثل فرشته ای آسمانی درمان می کنه ...
کاری نداریم که این کودک مثل هزاران کوک دیگه ای که تو اکیناوا به سربازان آمریکایی پناهنده شده یا خوب و بد بودن امریکا ... یا بمب هسته ای هیروشیما و ناکازاکی ....
اصلا قضیه این نیست . قضیه اینجاست که صحنه های بسیار بدتر از این هم هست تصویر جنازه ها یا خودکشی های خانوادگی به رسم ژاپنی تو همین ژاپن زمان جنگ .....
اما صحنه لرزش یه کودک معصوم که هنوز نمی تونه درست سرپا وایسه خیلی دردناکتر از خودکشی انسان های بالغیه که عقاید یا ترسشون رو می فهمن ( درست یا غلط)
قطعه ویدیوی این تصویر رو برای دانلود گذاشتم : ( Mp4 حجم :3.51 Mb )
حتما دانلودش کنین
خود من تصاویری خیلی زیادی اینجوری دیدم از "خانه سیاه است " فروغ فرخزاد تا مستندهایی درباره هلوکاست و آدم خواری در روسیه زمان شوروی کمونیستی ...
اما یه لحظه خودمون رو جای این خبرنگار بزاریم ...
چه احساسی داریم ... چجوری این صحنه رو از ذهنمون پاک کرده ؟ ... اصلا پاک میشه؟
وحشتناکه .
اما ای کاش من یاد بگیرم مثل یه انسان فکر کنم ... مثل انسان هایی که ممکنه تو اندیشه ما انسانهای گنهکاری باشن ولی همین انسانهای گنهکار از جون خودشون میگذرن و میرن جاهایی که کشتنشون برابر با ورود به بهشته!!!! ... فقط برای کمک به دیگران !
چرا یاد نمی گیرم ؟ ... سالهاست که میخوان و سعی می کنم مث گاندی شم .. اما میشم چند پست قبل تر ....
سال هاست که می خوام مثل آمریکایی هایی داوطلبی شم که توی سومالی برای یونیسف کار می کنن بشم اونم با خاطرات وحشتناک سومالی برای آمریکایی ها
اما ....چرا ؟
چرا سیاوش قمیشی می گه تصور کن ... ؟
چرا بوسنی ؟ چرا گنکو ؟ چرا سودان ؟ چرا ؟
اصلا چرا پاکستان ؟ پاکستان ..... ؟
نه بمب هسته ای داره .. نه بمب افکن نه خمپاره
دیگه هیچ بچه ای پاشو رو مین جا نمی زاره
تو همین کشور خودمون بیست و چند ساله که جنگ تموم شده اما هنوز مین داری قربانی میگیره .. کی کاشته ؟ چرا کاشته ؟ درست یا غلظ ؟ ..... قضاوت کار ما نیست....
کار ما اینه که ......
چرا حداقل برای یه بار هم شده خودمون رو جای دیگران بزاریم ؟
" ببینیم آسمان هر کجا ، آیا همین رنگ است ؟!"
قول داده بودک تلخ ننویسم ولی خدایی نمیشه یا شادم من نمی تونم خودمو تغییر بدم
چاره ای نیست !!!
همه چی رو تغییر دادم .... خیلی چیزها از ریست کردم ... از اول اول ... اما مثل اینکه قرار نیست چیزی تغییر کنه
یه چیز خیلی مهم رو فراموش کرده بودم
فرض اینکه تمام افکارمو کنار گذاشتم .. همه چی رو گذاشتم به حال خودش ...
اما مگه جامعه هم تغییر می کنه ؟
مگه ادمای دور و برم هم تغییر می کنن ؟!
نه ....
منتظرم امتحانات تموم شه .... یه مسافرت کوچلو لازم دارم یه جایی که هیچ وقت فکر نمی کردم یه وقتی ارزوشو داشته باشم یه جایی که شاید دور باشه اما تنها جاییه که برام باقی مونده ... اگه اونجا نشه دیگه .................. هیچ .........
خیلی به دعا احتیاج دارم
الان یه حالی دارم مثل اینکه بخوای یه چیزی رو یه مدتی مخفی کنی بعد ببینی نه تنها هیچی عوض نشده تازه خیلی هم بدتر از اول شده
نمی دونم چرا نمی تونم .............................
مثل اینکه راستی راستی چاره ای نیست
فکر نکنم مسافرتم بتونم برم ......
شاید فروغ بداند ...!!
این اعتیاد به اینترنت ترک شدنی نیست 
... درمانی نداره نه بخاطر خود اینترنت نه ... فقط به خاطر دوستای خوبی که تو نت دارم 
اما بهانه امروز ....
یه بیت شعر می خونی می بینی !! وای چه راحت به دل می شینه .. راحت تر از اونی که خودت فکر کنی چراییش معلومه ... حس همدردی ای که بیان زیبای شاعر از وجود یه انسان داره حتی انسانی که ممکن سال ها بعد از مرگ شاعر به دنیا بیاد .
شعر زیبای :: تولد دیگر :: از فروغ فرخزاد.
البته من این یه تیکه اش رو که خیلی به دلم نشت گذاشتم (بقیه اش رو برید اینجا )
جالب تر صدای زیبای شاعره که شعر خودشو می خوونه .. برای دانلود گذاشتم (البته این یه تیکه از شعر رو بریدم که حجم کمتری باشه .. .. ببخشید) از آهنگ پس زمینه شعر نباید غافل شد ... حس جالبی داره منو یاد فیلم کازابلانکا می ندازه ... نمیدونم چرا!؟
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
در اتاقی که به اندازه ی یک تنهاییست
دل من
که به اندازه ی یک عشق است
به بهانه های ساده ی خوشبختی خود می نگرد
به زوال زیبای گل ها در گلدان
به نهالی که تو در باغچه ی خانه مان کاشته ای
و به آواز قناری ها
که به اندازه ی یک پنجره می خوانند
..
..
آه...
سهم من این است
سهم من این است
سهم من ،
آسمانیست که آویختن پرده ای آنرا از من می گیرد
سهم من پایین رفتن از یک پله مترو ک است
و به چیزی در پوسیدگی و غربت ، واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست
و در اندوه صدایی جان دادن که به من بگوید :
" دستهایت را
دوست می دارم "
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
دانلود دکلمه قسمتی از شعر تولدی دیگر با صدای فروغ فرخزاد